Ik wandel in het wonderpark van de schilderkunst, ontdek, zoek, durf op mijn bek te gaan,

verbaas soms mezelf, maar vooral ... ik geniet !

Artistiek bezig zijn, is iets wat mij van kindsbeen af bezig hield. 

Kunstzinnige uitingen bleven beperkt tot het tekenen van cartoons in het maandblad van de scouts en later in het ontwerpen van verjaardags- en wenskaarten. Deze werkjes waren uiteraard grafisch van aard.

Met groot enthousiasme volgde ik les aan de academie van Anderlecht en onder begeleiding van Eric Leon leerde ik met plezier omgaan met verf en penseel. 

Op de academie kreeg ik de kans om in 2 ateliers te werken.  Bij Rita Vansteelandt had ik dus bijkomende feedback. Altijd interessant om mensen met een verschillende visie op kunst over jouw werk te horen praten.

Het schilderen is een lichamelijke bezigheid geworden, los van tijd en plaats.  Het voelen van het canvas onder het penseel, de weerstand van de haren, de zachtheid van de verf geven een gevoel van rust.  Als een nieuwsgierig kind kijk ik naar de verf die zich mengt en ontdek zo hoe nieuwe kleuren ontstaan. 

Genot en frustratie gaan soms hand in hand omdat het resultaat niet steeds is wat ik verwacht.​

Mijn bedoeling is alledaagse dingen zo weer te geven dat de toeschouwer toch even nadenkt over de mooie dingen in zijn omgeving. 

We kijken niet meer echt naar het landschap of de leefwereld waarin we ons elke dag begeven.

Van bij mijn eerste stappen als schilder ben ik mij bewust geworden van het feit dat het moeilijk is om de vorm los te laten.  Het grafische blijft een rol spelen. De tekening moet 'juist' zijn, naar een oud gezegde "Vous peindrez comme vous dessinez." , maar intussen heb ik ook ontdekt dat dit altijd niet correct is.  Een werk kan heel mooi zijn zonder een echte tekening.

Ik tracht te stelen (met de ogen) van de grote meesters uit het verleden en ook van de hedendaagse kunstenaars.

Het is een bijzondere ontdekkingsreis doorheen de speeltuin van de schilderkunst waar ik enorm van geniet.